Gdybym tak w rymy umiał myśli moje Zamknąć, jak w sobie serce je zamyka, Jestże gdzie dusza twarda tak lub dzika, Co by je słysząc, łez wstrzymała zdroje? Wy, którym próżno stawiać tarcz lub zbroję, Czarowne oczy mego przeciwnika! Toż wzrok wasz we mnie nawet to przenika, Co wypowiedzieć chciałbym, choć się boję. Więc gdy promieniem waszym tak się palę, Jako goreje słońca blask w krysztale, Wyznaniem winy czyliż los mój zmienię? Ze wszystkich takich, co ufali szczerze, Każdy zbawienie dotąd miał w swej wierze – Ja tylko jeden mam z nich potępienie! Francesco Petrarca
Zazielona :-) Ania dzięki...
subtelne, sliczne
delikatność... http://www.youtube.com/watch?v=D-czfk23ovw
też lubię...
lubie taki styl
:-)
dobre
Gdybym tak w rymy umiał myśli moje Zamknąć, jak w sobie serce je zamyka, Jestże gdzie dusza twarda tak lub dzika, Co by je słysząc, łez wstrzymała zdroje? Wy, którym próżno stawiać tarcz lub zbroję, Czarowne oczy mego przeciwnika! Toż wzrok wasz we mnie nawet to przenika, Co wypowiedzieć chciałbym, choć się boję. Więc gdy promieniem waszym tak się palę, Jako goreje słońca blask w krysztale, Wyznaniem winy czyliż los mój zmienię? Ze wszystkich takich, co ufali szczerze, Każdy zbawienie dotąd miał w swej wierze – Ja tylko jeden mam z nich potępienie! Francesco Petrarca