*

100%

Opis zdjęcia

26/01/2013... Wilczy Księżyc... Podobno nazwa styczniowego Księżyca wywodzi się z wierzeń Indian. Ba... Daleko szukać nie musimy (nasze BIESZCZADY!) - podobnie jak za dawien dawnych czasów, kiedy to siarczyste mrozy dawały o sobie znać, wilki zakradały się do wiosek, szukając pożywienia... Rzekomo tej nocy, nocy świecącego w pełnej krasie Księżyca, wilki swoim wyciem \"wzmagały\" jej moc. Nie doświadczyłam podczas tych kilku chwil niczego innego, prócz podekscytowania i swojego rodzaju \"noszenia\"... (może dlatego że pełnia wypadała rano) Miałam ochotę dalej marznąć na tym dwudziestostopniowym mrozie, trzymając w ręce aparat. Mogłam sobie jedynie wyobrazić wyjące w oddali wilki. Ale to wyobraźnia... Jeszcze delikatne światło zachodu Słońca muskało czubki sosen w pobliskim lesie, chwilę po tym nastała dziwna cisza... Samochody, które jeszcze chwilę temu na wiejskiej, nieodśnieżonej drodze jeździły jak szalone nagle zamarły. Dla mnie to i lepiej, nikt nie trąbił, nie patrzył na mnie jak na wariata, a ja nie musiałam nerwowo zerkać w lusterka i myśleć \"wyhamuje, nie wyhamuje?!\" Zbliżała się godzina wschodu (15:53), koniec siedzenia w ciepłym samochodzie... Minuta, dwie... Brrr... Niespokojnie zerkam na zegarek. I oczy przecieram ze zdziwienia, przykucam, wydobywam z siebie dziwny pisk... \"O żesz... ORZESZEK!\" Wielka, pomarańczowa kula nad lasem... \"Cholera, ale dlaczego nad lasem?! Znów coś nie tak...?!\" I nie pamiętam co w tym momencie pomyślałam, oprócz tego że MUSZĘ, po prostu muszę. Sprzęt pod pachę i ciabach, w przydrożny rów i śnieg. Spokojnie, po kostki, po kolana, po uda. Cóż... niech będzie, ale to jest TO miejsce! I takich kilka chwil, gdzie nie czuje się zimna, bo człowiek jest tak poruszony, przejęty tym co ma miejsce tu i teraz... Zaniepokojona wracałam do domu, żeby sprawdzić czy po prostu COŚ wyszło.. Wyszło... coś wyszło. Prawie cztery lata niesamowitych lekcji pokory, uganiania się za właśnie tym jednym kadrem... Próby ustawień z różnych miejsc, walki z kapryśną aurą i inne zawirowania... Cierpliwość się opłaciła... UFFF... Ale na tym nie pozostanę, dalej będę szukać. To chyba wchodzi w nałóg - poszukiwania i wieczna nauka, doskonała lekcja że nie jesteśmy pępkiem świata i nie wszystko kręci się wokół nas...

Kamila M.12 lat temu

ktoś tu wraca... dzięki...

Maciej Konopka12 lat temu

+++

Katarzyna Gritzmann12 lat temu

i ja gratuluje :))

asiasido12 lat temu

Kamiś, gratuluję Polecanego :)

Iden12 lat temu

Opis wspaniały, oddaje ducha przygody, tego wariactwa gdy człowiek zapomina o całym świecie, gna kilometrami po zaśnieżonych drogach, by uchwycić właśnie ten jedyny moment. I ta wielka radość, ot udało się, warto było się poświęcić. Takich ludzi z lekkim wariactwem lubię i podziwiam. Podoba się zdjęcie.