Kruchosć jej w kropelkach swiatła....jak marzenie.....

znakomite !

Moja dusza jest łąką chaotycznych kwieci — Czasem nęcą ją gwiazdy, czasem usta świeże, A czasem księżycowe ściele sobie leże I z niego w wir życiowych rzuca się zamieci. Moja dusza jest pieśnią lat długich stuleci — Czasem rzewna jak święte prababek pacierze, Czasem myślą goniącą mord, krew i grabieże Jak rumak bezwędzidlny, rozhukany leci. Tej duszy śnią się Święte lub też kurtyzany — Dym kadzideł, skąpany w bakchicznej wonności — I wówczas jej weselne śpiewają peany, Że Rozkoszy potęgą świat powstał z nicości... Lecz niebawem pokutna znowu w prochu leży I z żalu na twarz padłszy — w Niebo jasne wierzy......Kazimiera Zawistowska

+++

piękna praca, gratuluję

!!!

podoba mi się