...super złapane :D...

opinie widzów: http://www.zaim.pl/malowane/opinie.html

masz rację, zapomniałem dodac, że jeśli ktoś chce czytać całość moich postów tutaj, to od dołu do góry wówczas to ma sens. Do tego tekstu na ekranie wyświetlane są zdjęcia, plus podkład muzyczny, co by było ładniej

co trzeba chcieć???

tekst Urszula Gronowska, fragment spektaklu: "Malowane słowem i obiektywem" Amen

Przywiązani do tradycji, starych mebli i miejsc biedzą się nad współczesnymi problemami życia. Wkładają całych siebie w kolejną czynność, myśl, budząc utracone siły, nadzieje. Piękne twarze, naznaczone przemijaniem… Mapy ludzkich losów i wydarzeń. Tyle się w nich kryje, tyle z nich można jeszcze wyczytać…

Spełniają się w zawodach odchodzących w zapomnienie, w zwyczajnych, skromnych marzeniach… Któż wypieka dziś chleb w wiejskiej chacie? Kowali już prawie nie ma, coraz trudniej o szewca, garncarza czy zduna… W jesieni życia szukają radości w drobiazgach: zapachu maciejki o zmierzchu, aromacie jesiennych jabłek, rozmowach, obserwacjach, spacerach... Pokrzepiają dusze kolejnymi porami roku, patrząc z podziwem na otaczającą naturę.

Widoczne w gestach, pozach, spojrzeniach, pytaniach błąkających się w kąciku ust… W rezygnacji albo zaskoczeniu, niepewności, spłoszeniu, żalu, tęsknocie, boleści duszy i ciał… Osoby wrosłe jak drzewa w swoje domy, obejścia, przygięte od nadmiaru obowiązków pośród codziennych sprzętów, przedmiotów.

W oczach – ciepło doświadczenie lat. Skrawek nieba odbity w wyblakłych źrenicach, tętniący w żyłach pobliski potok, szmer wiatru zawieszony w koronach drzew... To losy zapisane w każdej zmarszczce dłoni, pobrużdżonych czołach, policzkach, przyprószonych siwizną włosach… Po zakrętach życiowych, splotach wydarzeń, etapach przemijania portrety pełne malujących się uczuć emocji…

Ludzkie twarze są jak lustra, z których można tyle wyczytać… Widoczną radość z prozy życia: promieni słońca o poranku, wiosennego śpiewu skowronka, budzącej się zieleni w przydomowych ogródkach… Płynie z nich: czas, coraz piękniejsze uczucia, pełne pociechy, niedostrzeganej wcześniej urody. Wspomnienia odzyskiwane… z taką radością.

jak mikon, bdb

dobre, "ciepłe" zdjęcie. Zwraca uwagę ciekawa perspektywa

babki z klasą;)))

Tak sobie patrzę na te oznaki starości...i cieszę się, że jest ktoś, kto poda rękę. Nie każdy ma takie szczęście. Piękna fotografia.