O maków purpurowych, kraśnych maków kwiecie! O usta całowane, drogie usta twoje! Złote życia na oścież rozwarte podwoje, Słońce! Słońce w upalnym rozgorzałym lecie! Słońce! Słońce! I maków purpurowych kwiecie! Pszennych łanów poszumy, pszczół grające roje! I usta całowane, drogie usta twoje, I w lipowych alejach kwietniane zamiecie! Harfo wspomnień! twe struny z rdzy krwawych korali Dłoń moja dziś otrząsa, ogrzewa, rozzłaca, Lecz melodia ta dawna, słoneczna nie wraca, Tylko motyw tęsknoty snuje się i żali... A ścichłe, obumarłe jak cmentarni stróże, Więdną maki w królewskiej zszarpanej purpurze. Kazimiera Zawistowska

^^

.............maryjkowe.................... ślicznie zapozowane .......... miło się patrzy :)

b stylowe i basniowe ale ksiazka chyba do gory nogami ;-)