Opis zdjęcia

Pierwsze wzmianki o wsi Widowo pochodzą z 1501 roku. Wtedy to na mocy aktu królewskiego wydanego przez Aleksandra Jagiellończyka wójt bielski, Jakub Hoppen otrzymał w dożywotnie władanie Widowszczyznę i Zawidowszczyznę. Wieś Widowo musiała tu jednak istnieć jeszcze przed 1501 rokiem. Warto podkreślić, iż Widowo było wsią mieszczańską. Po 1615 roku uroczysko przyjęło nazwę Lubmajerowizna - od jego właściciela, Jana Lubmajera (Lubmagiera). Majątek przez stulecia przechodził z rąk do rąk. Burzliwe dzieje jego właścicieli może ilustrować sprawa Anastazji Kozłowskiej - pracownicy bielskiej poczty, która była właścicielką majątku w pierwszej połowie XIX w. Zorganizowała ona wraz synami zajazd na Widowo, zabierając mieszkańcom cenne dla nich sukna i kożuchy. Dziś dawna Lubmajerowizna nazywana jest przez mieszkańców Hrabiną. W 1855 we wsi panowała epidemia cholery, wśród mieszkańców do dziś pamiętana jako pomor. Jak głosi legenda, aby powstrzymać epidemię mężczyźni musieli zbudować cztery krzyże w ciągu doby, zaś kobiety utkać tyle ręczników aby można był na nich zanieść te krzyże. Krzyże rozstawiono w czterech końcach wioski, zaś całą wieś oborano dwoma cielakami.