Chiang Kai-shek

100%

Opis zdjęcia

Miejsce pamięci Chiang Kai-sheka. W 1947 r. uchwalono nową konstytucję Chin, a Chiang został wybrany przez Zgromadzenie Narodowe na prezydenta. Był to okres demokratyzacji życia politycznego, jak i próba ustanowienia rządu, którego istnienie legitymizowałaby konstytucja. Komuniści odrzucili oczywiście nową konstytucję oraz nowy rząd. Czang zrezygnował z funkcji prezydenta 21 stycznia 1949 r. Wiceprezydent Li Zongren objął formalnie władzę, jednak w rzeczywistości przy sterze władzy nadal stał Chiang, a sam Li został wkrótce zmuszony do emigracji do USA (rzekomo w celach medycznych). Rankiem 10 grudnia 1949 oddziały komunistów podeszły pod Chengdu, ostatnie miasto na kontynencie znajdujące się pod kontrolą narodowców. Chiang Kai-shek i jego syn kierowali z Akademii Wojskowej obroną miasta. Jednakże tego samego dnia byli zmuszeni się ewakuować samolotem na Tajwan. Nigdy więcej nie mieli już okazji znaleźć się w Chinach kontynentalnych. Chiang podjął formalnie obowiązki prezydenta Tajwanu 1 marca 1950 r. Ponownie na prezydenta został wybrany przez Zgromadzenie Narodowe 20 maja 1954 r., a później na kolejne kadencje w 1960, 1966 i 1972 r. Na tym urzędzie deklarował ciągle zwierzchnictwo nad całością Chin. Deklaracje te w kontekście \\"zimnej wojny\\" były uznawane przez zarówno ONZ jak i inne organizacje międzynarodowe, w których Republika Chińska z Tajwanu reprezentowała całe Chiny praktycznie aż do końca lat 70. Pomimo demokratycznej konstytucji, rząd tajwański miał charakter autorytarny. Ponadto rodowici mieszkańcy Tajwanu nie mieli reprezentacji politycznej, którą całkowicie zawłaszczyli sobie Chińczycy przybyli z kontynentu. Sytuacja taka była tłumaczona nadzwyczajnym zagrożeniem ze strony ChRL (obydwa kraje były ciągle w stanie wojny), a opozycja nie była dopuszczana do głosu. Rząd prowadził politykę o zabarwieniu nacjonalistycznym i bezlitośnie tępił lokalną kulturę (jak na przykład poprzez zakaz używania języka tajwańskiego w prasie, mediach czy w szkołach). Więziono także opozycjonistów, którzy zostali uznani za komunistów lub zwolenników niepodległości Tajwanu. Rozluźnienie tej restrykcyjnej polityki miało przypaść dopiero na okres rządów syna Chiang Kai-sheka – Chiang Ching-kuo. Chiang dokonał także czystki w partii, usuwając z niej ludzi poprzednio oskarżanych o korupcję, w tym wielu prominentnych działaczy takich jak H.H. Kung i T.V. Soong, którzy musieli się udać na emigrację do USA. Mimo że rząd był niedemokratyczny i kontrolował kluczowe gałęzie przemysłu, dzięki liberalizmowi gospodarczemu rozwijała się dosyć pomyślnie gospodarka tego wyspiarskiego państwa, a w szczególności jej część nastawiona na eksport. Dzięki pomocy USA oraz przeprowadzonej reformie rolnej zostały położone podwaliny pod cud gospodarczy tego młodego państwa, które stało się jednym z gospodarczych tygrysów. (opis za Wikipedią)