byle szybko, Tato. ja jestem prawdopodobnie ostatnim pokoleniem, które umie gwarą rozmawiać (ale między sobą już raczej po polsku, zależy jeszcze, z kim i kiedy). swoista dyfuzja się odbywa..

język przetrwał, bo nie naruszono zwartego skupiska ludności nim władającej. Akcja Wisła - wysiedlono ludność ukraińskojęzyczną aż do Bugu, a za Bugiem korzystając z tego, że chłopom ruskim zwisała i powiewała narodowość (fenomen identyfikowania się bardziej z wiarą niż z narodem), zaliczono ich do Białorusinów, których wysiedlać nie było potrzeby.

wręcz przeciwnie. identyfikacja narodowa jest bardzo mizerna. ludzie z jednej wioski określają swoją narodowość jako: Białorusini, Ukraińcy, Prawosławni, Tutejsi, Rusini, Polacy. śmiesznie jest czasem..

uważam, że bliżej mu do języka etnicznego. myślę, że można by to nazwać archaiczną gwarą ukraińską. z tym, że każda wioska mówi nieco inaczej. podam przykład: polskie: siedzieć, robić; w Gredelach: sydiety, robyty; w Suchowolcach: sydity, robyty; w Rybołach: sidieti, robiti; w Narewce: sidzieci, rabici; za Siemianówką: sidzieć, rabić. Literackim białoruskim byłoby dokładnie tak samo, jak w okolicach Siemianówki, natomiast literackim ukraińskim - jak np. w Suchowolcach..

Tato, pomaga mi bardzo znajomość gwary..:)

a ja tu się przez 2 dni nastawiałem na zjebkę, że centralnie.. a tu taka nespodiwanka..:) gdy zobaczyłem Panią, zatrzymałem się i powiedziałem, że muszę zrobić zdjęcie, bo tak pięknie się zgrywa Jej bluzeczka z kolorem chaty.. oczywiście nie chciała, ale jakoś namówiłem..