Byczek

100%

Opis zdjęcia

Ropucha szara (Bufo bufo) podobnie jak pozostałe gatunki naszych ropuch jest płazem o wybitnie lądowym trybie życia. Do wody wchodzi tylko w okresie godów, jednak równocześnie wykazuje ona wrażliwość na brak wody. W środowisku zupełnie pozbawionym wody ropucha szybko wysycha i wkrótce ginie. Poluje na bezkręgowce jak stawonogi, dżdżownice czy ślimaki, a także na niewielkie kręgowce lądowe jak inne płazy, małe jaszczurki, zaskrońce oraz myszy polne. Płazy te mogą zjadać również duże ilości mrówek i pszczół, przy czym nie wykazuje większej wrażliwości na jad pszczół i na jad innych zwierząt, w tym jad żmii. Letalna dawka jadu żmii wynosi dla ropuchy 40mg jadu na 1 kg ciała, co w przeliczeniu daje ok. 4mg jadu na ropuchę, podczas gdy letalna dawka dla dorosłego kota wynosi 2 mg. Sama ropucha również wydziela silną toksynę, składająca się z bufotaliny (porażająca akcję serca) oraz z bufoteninę o działaniu usypiającym. Ropucha na sam widok napastnika nie może samorzutnie wydzielić jadu z gruczołu. Dopiero mechaniczne podrażnienie (np. ukąszenie) powoduje skurcz włókien mięśniowych otaczających gruczoły w tym miejscu, w którym nastąpiło mechaniczne jej podrażnienie. Teoretycznie letalna, dojelitowa dawka dla człowieka to taka ilość jadu jaka zawarta jest w skórze 10 dużych ropuch. Ropucha szara na widok napastnika może przyjąć postawę obronną polegającą na uniesieniu ciała w górę przy równoczesnym opuszczeniu głowy ku ziemi i nadęciu się powietrzem - postawa jak na zdjęciu gdzie napastnikiem był aparat ;) ponadto w przypadku próby pożarcie tych płazów przez napastnika, ropuch zawsze wciąga powietrze do płuc, zwiększając tym objętość ciała. Uniemożliwia to np. zaskrońcowi (jest odporny na jad ropuchy) czy kaczce pożarcie ropuchy. Delikatne obchodzenie się z ropuchą nigdy nie spowoduje wydzielenia jadu.