ArtP, sporo z tego jednak widać, tylko trzeba uciekać pod ciemne niebo, co w naszych czasach nie jest łatwe.

Mvax, sposób postępowania jest ten sam, tylko u Ciebie Polarna już pod horyzontem, ale za to Krzyż, Obłoki Magellana, ech..., trochę zazdroszczę, nie twierdząć oczywiście że niebo północne jest mniej efektowne:)

Mvax, któtko mówiąc idea polega na tym, by w miarę precyzyjnie pociągnąć aparat w kierunku dokładnie przeciwnym do obrotu ziemi wokół jej osi - czyli ruch ten powinien odbywać się ze wschodu na zachód z prędkością jednego pełnego obrotu na 24 godzimy. Montaż paralaktyczny posiada dwie obrotowe osie, ustawione prostopadle do siebie. Jedną z tych osi musimy pochyliś o kąt równy szerokości geograficznej naszego miejsca obserwacji i ustawić ją dokładnie w linii północ - południe. Jeśli chcesz działać na półkuli północnej, pochylona oś powinna strzelać dokładnie w Gwiazdę Polarną, (świeci ona nad biegunem, czyli w osi obrotu naszej planety). Do wykonania tego zdjęcia wykorzystałem mechanizm napędzany ręcznie - pokrętłem. Na montażu, obok aparatu znajdowała się jeszcze mała luneta, dająca powiększenie 65x z krzyżem w jej okularze. W krzyżu umieszczona była gwiazda, (Syriusz - ten najjaśniejszy), której śledzenie umożliwiało mi prowadzenie aparatu. Tutaj bardziej rozbudowana, stacjonarna wersja montażu:http://plfoto.com/zdjecie,inne,ii,1476224.html . Pozdrawiam wszystkich Gości i dziękuje za sympatyczne komentarze.

Nieuprzejmy..., kliknij w plfoto kategorię pejzaż, powinno coś być ;)

Tak, to prawda. Aparat był prowadzony na montażu paralaktycznym, ekspedycyjnym, własnej konstrukcji i do tego manualnie, ale na tej ogniskowej to nie problem. Ważne, by dokładnieoś biegunową montażu ustawić, bo w przeciwnym razie na tak szerokim ujęciu wyjdzie nam rotacja pola. Instrumentem prowadzenia był refraktor 65/400, na powiekszeniu 65x.

Wierzchowski, w rzeczywistości był jaszcze mocniej poruszony i podwójny :) Zauważ, że zdjęcie składa się z dwóch ekspozycji po 200 sekund, między którymi nastąpiła kilkuminutowa przerwa. Aparat prowadzony był za ruchem gwiazd, w przeciwnym razie to gwiazdy byłyby kreskami, a horyzont ostry. Obraz horyzontu zaczerpnąłen z drugiej ekspozycji. W końcu Ziemia się porusza, pozdrawiam :)