Zawsze, ilekroć oglądam takie obrazy to zadaję sobie pytania: jakie były koleje losów ludzi, którzy tutaj kochali i nienawidzili. Rodzili się i umierali. Co zostanie po nas ? O czym mogłyby opowiadać drzewa w parku, gdyby mogły mówić i w jakim języku opowiadałyby o ludziach i o sobie ? Od pewnego wieku refleksje nad przemjaniem rodzą sie bez mojej woli. Dlaczego? Za zdjęcie bardzo dziękuję.

bardzo smutne

"troche"

troche krzywe...