Opis zdjęcia

Odrzuca butelkę, podchodzi do mnie i kładzie mi drobną rękę poniżej brzucha, przywierając do mnie. Jest bardzo koścista i drobna. Czuję się niezręcznie. Czuję się niezręcznie, bo zawsze to ona musi zaczynać, bo ja czuję się niezręcznie, bo jestem takim niezręcznym typem, u którego zawsze pojawia się znikąd łupież na kołnierzyku, mleko pod nosem, zapach potu pod pachami, drżenie rąk, plama na spodniach. A wtedy wierzę tylko w moją koszulkę, w mój fotel, który mnie wchłania, w moje ręce, którymi zasłaniam sobie twarz, mamo, tu jestem, nie ma mnie. Ona staje na palcach, aby móc wepchnąć mi język do ust. – Zrób mi jakąś krzywdę – mówi