Nie chce sie klocic nt uzasadniania takiej, a nie innej kompozycji kadru, subiektywizmu spojrzenia, wizji fotografujacego, checi przekazania czegos w taki, a nie inny sposob, poprawnosci/przydatnosci niektorych regul i trzymania sie ich za wszelka cene lub tez lamania ich gdzie tylko sie da. Fakt pozostaje faktem - nie myslalem za duzo przy wykonywaniu tego zdjecia, ale mi wciaz sie podoba, oddaje dokladnie to, co czulem w tamtym momencie, niezaleznie od tego, czy ktos znajdzie tutaj jakas regule, czy nie...