282. ALMA FELICE… Duszo szczęśliwa! Pociecho łez miła, W noce bolesne osładzasz gniew losu! Twych oczu jasnych śmierć nie zagasiła, Lśnią jeszcze piękniej ponad ziemski sposób. Jakżem ci wdzięczny, że światło twe błyska W ponurych mrokach, kojąc mnie ogromnie, Tak więc na nowo oglądam cię z bliska Tam, gdzie za życia mieszkałaś koło mnie, Tam, gdzie cię żywą śpiewałem przed światem. Ciebie umarłą teraz płaczę właśnie; Nie ciebie płaczę, ale moją stratę. Jedyną ulgę mam w tej chwili smutnej, Że kiedy wracasz, poznaję wyraźnie Twój chód, twarz twoją, twój głos, twoje suknie. Francesco Petrarca
Swietne.
ojej, jakie piękne!
kolorystycznie wspaniałe
+++
nie odpowiada mi taki sposób kadrowania
fajne
coz pozostaje mi podziekowac wszystkim za docenienie tej zupelnie niekomercyjnej pracy - pozdrawiam blackmambe bo bez niej nic by nie powstalo
Roztańczone.
+
a właśnie chciałam mówić że skądś znam te nogi murzyńskie :)
W PEŁNI ZASŁUŻONE
piekne
widziałem to zdjęcie już wielokrotnie i za każdym razem zachwyca
swietna fota ,Gratuluje DNA ! :-)
282. ALMA FELICE… Duszo szczęśliwa! Pociecho łez miła, W noce bolesne osładzasz gniew losu! Twych oczu jasnych śmierć nie zagasiła, Lśnią jeszcze piękniej ponad ziemski sposób. Jakżem ci wdzięczny, że światło twe błyska W ponurych mrokach, kojąc mnie ogromnie, Tak więc na nowo oglądam cię z bliska Tam, gdzie za życia mieszkałaś koło mnie, Tam, gdzie cię żywą śpiewałem przed światem. Ciebie umarłą teraz płaczę właśnie; Nie ciebie płaczę, ale moją stratę. Jedyną ulgę mam w tej chwili smutnej, Że kiedy wracasz, poznaję wyraźnie Twój chód, twarz twoją, twój głos, twoje suknie. Francesco Petrarca
znakomite
fajny kadr, ciekawie...
ciekawe
a już myślałem po miniaturce, że to jakiś mnich buddyjski...
no to lubie bardzo