CXXIX Do Wiśni
W moim ogrodzie obumarło ziele,
Drzewa i krzewy które róść w nim miały;
Bo cóż przeżyje, jeżeli on cały
Płonną miłością trawion, stąd w popiele.
Tylko się jedno ocalało z drzewa;
Wiśnia niewielka o kwiecie bez skazy.
Cień jej mi ulgę daje ile razy
Żar me ogrody, a w nich mnie zalewa.
Raz, kiedym spoczął w tej ustroni z cieni
Liści i kwiecia, co na niej obficie,
Oto ujrzałem: wzeszła z chłodnej ziemi
Lilia, prześliczna w życia swego świcie.
Tak Wiśnia jedna w schronie swej zieleni
Dla mnie wytchnienie, dla niej dała życie.
Marcus de Reocena
Fajny pomysł i realizacja.
o tak tak!
bardzo mi się podoba
!!! :)
!
+++
do ulubionych :))
pięknie..już kiedyś pisałem
Nice!
!!!
CXXIX Do Wiśni W moim ogrodzie obumarło ziele, Drzewa i krzewy które róść w nim miały; Bo cóż przeżyje, jeżeli on cały Płonną miłością trawion, stąd w popiele. Tylko się jedno ocalało z drzewa; Wiśnia niewielka o kwiecie bez skazy. Cień jej mi ulgę daje ile razy Żar me ogrody, a w nich mnie zalewa. Raz, kiedym spoczął w tej ustroni z cieni Liści i kwiecia, co na niej obficie, Oto ujrzałem: wzeszła z chłodnej ziemi Lilia, prześliczna w życia swego świcie. Tak Wiśnia jedna w schronie swej zieleni Dla mnie wytchnienie, dla niej dała życie. Marcus de Reocena
bdb praca!zabieram do ulubionych zdjęc
!!
+++
z pomyslem ;)
!
+
na mnie działa....i to najważniejsze...
+++
ładnie i ciekawie :)
bardzo...
bez drzewka to widzę poprostu
przegadane w formie i tresci i... dalej dalej
podoba się
przepiękne!!
gratulacje:)
świetne:)
bdb
niedocenione.
Pięknie...
swietne!