fajne

ładne.

To nie płaczące niebo, tylko kochające

Wierzbą płaczącą mogę dziś zostać, na piaszczystym przydrożu samotna ostać. z pocharatana korą, podeptanymi korzeniami, w sercu skaleczona z niespełnionymi marzeniami. Dlaczego tak głupio, tak łzy same się toczą? może gdy na dobra drogę złe sprawy się wtoczą - ileż to myśli innych niż wszystkie, jak kałuża przemyśleń głębokie i płytkie. O czym tu mówić , sprawa skończona, lecz jak tu przestać gdym samotna, odtrącona. szczęście w nieszczęściu zostało pogrążone i tak w oceanie płaczu marzenie zatopione.

Bdb.

pięknie !