Bardzo tajemnicze...

LXXX Mistrz pisał, bo lauru chciał na swoje skronie, Drugiemu sakwa jego wiecznie pustą była, Tedy wiersze swe płodził by się napełniła, Inny dla łaski pana, co chodził w koronie. Jeszcze inny kobiety zwykł wierszami łowić Sieci z nich uwijając, złapał tym niejedną, Tamten znów swemi wiersze trafiał w rzeczy sedno, By możnowładcom jawno grzeszność uzmysłowić. Wielu było Poetów, lecz ja nim nie będę, Bo z nazbyt lichej przędzy swoje Skargi przędę. Nie piszę ja dla chwały, nie pieniądz mi w cenie, Łaska mi niepotrzebna. Chcę skruszyć kamienie. Przeto dłuto wykuję z wierszy moich małe, By nim rozkruszyć litą serca twego skałę. Marcus de Reocena

fajny self

Dobra robota

bardzo mi się podoba

jak dla mnie: szkoda, że nie b&w

podoba się

bardzo ladne

fajne

lajkit!