Sambar o wschodzie słońca (zdjęcie wykonałem z samochodu)

mało ocen

Opis zdjęcia

Indie - Ranthambore National Park 3.11.2008 Sambar indyjski (Cervus (Rusa) unicolor); gatunek ssaka parzystokopytnego, największy w południowej Azji przedstawiciel rodziny jeleniowatych. Nazywany jest również jeleniem końskim (z powodu gęstych, długich włosów na ogonie). Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje Półwysep Indyjski, Cejlon, Półwysep Indochiński, południowe Chiny, Sumatrę i Borneo. Jego siedlisko to wilgotne lasy i tereny trawiaste. Preferuje lasy na zboczach gór. Został z powodzeniem introdukowany w Australii, Nowej Zelandii i w kilku stanach USA. Sambar indyjski jest dużym jeleniem osiągającym do 350 kg masy ciała i do 150 cm wysokości w kłębie. Ubarwienie ciała brązowe z szarym odcieniem do brunatnoczarnego. Poroże sambara indyjskiego - o długości 60-100 cm, zwykle z trzema rozgałęzieniami - jest największym porożem wśród południowoazjatyckich jeleniowatych. Na karku i szyi samców wyrasta grzywa. Sambary mają bardzo dobry słuch i węch. Dobrze pływają. Prowadzą nocny tryb życia. Samce są samotnikami. Samice z młodymi łączą się w luźne grupy. Żywią się różnymi gatunkami traw, liśćmi i owocami krzewów i drzew. Żyją 16-20 lat, a zanotowany rekord długości życia wynosi 24,5 roku. Okres godowy sambarów indyjskich przypada na przełomie listopada i grudnia. Samce są wówczas bardzo agresywne wobec siebie i wykazują terytorializm. Samice zbierają się w stada do 8 osobników. Sambary indyjskie są gatunkiem poligamicznym. Ciąża trwa zwykle 240 dni. Samica rodzi zwykle jedno młode ważące ok. 10 kg. Narodziny dwóch młodych zdarzają się bardzo rzadko. U młodych nie występują cętki. Młode sambary przez kilka dni pozostają w ukryciu, następnie podążają za matką dołączając do stada. Pełną samodzielność uzyskują po osiągnięciu roku życia. (za Wikipedią)