Sonet 44
Jeśliby ciało, z wody, oraz ziemi,
Mogło być myślą – aż po świata kraniec
Biegłbym do ciebie końmi skrzydlatemi;
Żałosną przestrzeń miałbym zgoła za nic.
Nie martwiłbym się tym, że moja stopa
Depce odległe od ciebie krainy;
Myśl, chociaż krucha, zdolna w mgnieniu oka
Przemierzyć lądy i morskie głębiny.
Myśl, że nie jestem myślą, mnie zabija;
Że nie pokonam mil, które nas dzielą,
Że tylko płaczę, kiedy czas przemija,
Że dwa żywioły ciała nie ośmielą,
Lecz ociężałe, ciężar łez jedynie
Mogą odważyć i rozpuścić w glinie.
Wiliam Szekspir
przecudny portret, łagodność subtelność i delikatność,oczu sie nie chce oderwać...
fajne ma pióro
podoba mi się, chyba najbardziej
super :)
...w innym ,świetnym stylu.
bdb
pięknie....
tu zamilknę tylko ocenię.pozdrawiam
tajemniczy, interesujący portret w ładnym odcieniu
Sonet 44 Jeśliby ciało, z wody, oraz ziemi, Mogło być myślą – aż po świata kraniec Biegłbym do ciebie końmi skrzydlatemi; Żałosną przestrzeń miałbym zgoła za nic. Nie martwiłbym się tym, że moja stopa Depce odległe od ciebie krainy; Myśl, chociaż krucha, zdolna w mgnieniu oka Przemierzyć lądy i morskie głębiny. Myśl, że nie jestem myślą, mnie zabija; Że nie pokonam mil, które nas dzielą, Że tylko płaczę, kiedy czas przemija, Że dwa żywioły ciała nie ośmielą, Lecz ociężałe, ciężar łez jedynie Mogą odważyć i rozpuścić w glinie. Wiliam Szekspir
cały czas te same uwagi ale już czytałaś więc nie powtarzam się
fajny
z pomysłem