a to nie nadgniły! uschły. empirycznie przekonałam się, że smakuje toto po prostu jak rodzynki (za pozwoleniem właściciela)

a dziękuję - trochę zazdroszczę!

Co do wzmiankowanego płynu: wpatrywałam się w te winogrona tak zachłannie, że po chwili z domu wyszedł właściciel, pogadaliśmy chwilę, a potem pięknym greckim zwyczajem zostałam zaproszona na kubek wina (z poprzedniego zbioru) - faktycznie pysznego.

w każdym razie smakowicie :)

Ech.. i jak człowiek pomyśli, zmarznięty, że takie właśnie rosną sobie teraz gdzieś na Krecie...

to, że co innego, to fakt. To że nie miał, też, ale nie wiem czy go nie opisuje w jednej ze swojego cyklu....

właściwie, jak się zastanowić, o kolorze nie nadmienił ani słowa. Trzeba go spytać:)

tak właśnie. Nb Pratchett napisał na ten temat dysertację.

ojej. wiecie, że jestem zodiakalnym Lwem? a Lwy są łase na pochwały:)

dzięki! ja - niczym wieszcz, dopiero po latach zostanę doceniona;)

nie bardzo się znam na winogronach... wiem tylko, że najlepsze są takie małe, tak zielone, że aż prześwitują:) może te tutaj są w różnych fazach dojrzewania?

ech... mais ou sont les neiges d'antan!:)

nie tylko kolorki... jedno gronko zostało zjedzone:)

a w dodatku prawdziwe;)

na brak apetytu:)