lubię

Noc w górze. Księżyc w pełnię się przemieniał. Jam płakał, śmiech twój o to nie dbał wcale. Twa wzgarda była jak bóg. Moje żale - gołębie w pętach, chwile bez znaczenia. I noc pod nami. Kryształem cierpienia przepływał płacz twój przez otchłanne dale. Ból mój - tłum zgonów - toczył swoje fale na słabe serce twe z piasku i cienia. Świt nas połączył w łożu. Nasze głowy i usta więził, spływając aż w gardło bezkresnym nurtem, krwi strumień lodowy. Słońce balkonem zamkniętym się wdarło, i koral życia rozchylił się nowy nad moim sercem, które już umarło. Federico Garcia Lorca

subtelność, nastrój