Na igrzyskach przyjemność stawała się namiętnością, której nadmiar ganili mędrcy, za przykładem których poszli chrześcijanie. Arena stawała się okrutnym spektaklem, w mniemaniu ludzi gladiatorzy to samobójcy, kandydaci do morderstwa (zresztą byli często ochotnikami, inaczej spektakl byłby nudny). Gladiatorzy wnosili do życia rzymskiego dużą dozę sadystycznej rozkoszy, w pełni akceptowanej zresztą. Największe zainteresowanie budziła śmioerć jednego z walczących, ale jeszcze większe emocje wywoływała decyzja zabicia lub oszczędzenia jednego z walczących, który wyczerpany, przerażony musiał błagać o łaskę.

ale znakomita wiekszosc sie bawila :)

się rozumiemy, co?:))))

Na trybunach owszem, na arenie nieco mniej....

tam raczej nie rozpaczali i sie dobrze bawili ;)

slychac szczęk, krzyki i jęki rozpaczy ;)

Sprytnie ukryłeś ludzi w kadrze :)

bylem tam dwa tyg temu ,mi sie podoba