łasic [2008-07-06 14:31:04]: tak w ogóle istniała w owym czasie wśród fotoreporterów (przynajmniej tych z tygodników) zasada, że sprzętu się raczej nie pozycza. Bardzo rzadko, ale zdarzały się od niej wyjatki. Nigdy natomiast nie zetknąłem się z przypadkiem, by ktoś komus pozyczył swój światłomierz. Zresztą takich propozycji się nie skłądało. Podjrzewam, że łatwiej by było pozyczyć babe fotoreportera niż jego ulubiony światłomierz, taki, któremu wierzył, wiedział jak przekłamuje, jakie poprawki stosować i kiedy.

łasic [2008-07-06 14:31:04]: Leningrada 4 to nie najlepiej wspominam. Mój dawał jakies odczyty niepowtarzające się, więc emocje, jak wyszedł film były często znaczne. Cała zaleta jest taka, że do dzisiaj nieufnie odnosze się do wszelkich wyników pomiaru światła i wole sprawdzać jakimś innym swiatłomierzem. Marnie wspominam też weimarluxa Cds - bardzo to było delkikatne urządzenie, pozbyłem się równie prędko jak kupiłem. Nie miałem szczęścia do weston masterów - IV i V - raczej chyba przez brak wiary w jakość pracy IV, co się przeniosło na V. IV dostałem używaną z RSW, raz pokazała jakies cuda i już jej nie wierzyłem. Do dziś mam natomiast kupionego za pierwszą pensję fotoreportera Seconica - jest niezawodny, wierze mu. Tyle, że dobrze mierzy tylko światło padające. Miałem Multisixa, ale to juz było urządzenie badziewiaste w porównaniu z Lunasixem 3. Wierzę Svedrlovskovi - iu też się nie zawiodłem.

łasic [2008-07-06 08:32:19]: jeszcze Leningrad. Wkrótce później wszedł Sverdlovs 2 i zrobil furore. Svierdlovska 4 mam do dzisiaj, uzywam i bardzo sobie cenie :) A zaczynałem od Smeny 2

Madame: chwileczka zapomnienia nie jest rzeczą niemiłą, IMHO ;)