Madame Bovary [2008-06-01 19:23:19: rozmowy z Tobą, mają ten wielki pożytek, że może nie całościowo, ale jednak nazywamy różne zjawiska i problemy. Wszechobecność aparatu i wszechfocenie, cyfrakami i - zwłaszcza - wszystkomającymi komórkami, które wydają z siebie wspaniały, powazny dźwięk migawki. Gorzej jednak - nikt nigdy nie wiem, gdzie zdjęcie wypłynie, na jakiej internetowej stronie i wjakim kontekście. I myslę, że tu też jeden z psów jest pogrzebion. I jest jeszcze rozwarstwienie społeczeństwa i postrzeganie tych eleganckich, z kosztownym sprzetem,jako "Onych". Oj, dużo jest rzeczy godnych omówienia. gdyby jednak reportaż był nobilitujący, aspirantów miałby więcej - i zdjęcia też by lepsze były. A fotoreportaż nie nobiltuje. także w PL Foto reporterskie są na ostatnim miejscu - czort wie, wedle jakiej zasady, bo pzrecież nie wedle alfabetu - bo wtedy na końcu byłyby "zwierzęta". A repoirtzerzy znalexli się za animalami. :)

Madame Bovary [2008-06-01 14:53:10] Doceniam Twoją wyrozumiałość dla kandydatów na współczesnych fotoreporterów, Madame. Wszelako amicus Plato, sed magis amica veritas. Otóż po pierwsze, kiedyś wcale nie fotografowało się łatwiej. Każdy kto wyciągając aparat czuł na sobie stężały wzrok i niechęć ludzi z kolejek po mięso, walczących o miejsce w autobusie, czy pociąg, wie o czym mówię. Tak jak i kiedyś niedobrze fotografowało się na dyskotekach (pamiętam jak w Stodole miałem do asysty przydzielonych dwóch bramkarzy). Prawie nie do spocenia był bazar na Polnej czy Różyckiego. Nie jest więc tak, że kiedyś było łatwo, a teraz zrobiło się trudno i dlatego nie ma dobrych reporterskich zdjęć. masz jednak rację, Madame, kiedy piszesz, że stosunek ludzi fotografowanych do ludzi fotografujących się zmienił. Pierdolec praw do wizerunku i prywatności czyni swoje. I tu jednakowoż muszę dodać, że i stosunek fotografujących do fotografowanych też uległ zmianie. Dzięki możliwościom sprzętu (automatyczny pomiar światła, szybkie ustawianie ostrości) coraz częściej mamy do czynienia z „kradzieżą zdjęć”, podglądactwem – bez wchodzenia w kontakt z fotografowanymi. Fotograf robi zdjęcie i odchodzi – podczas gdy fotografowany nie wie po co był uwieczniany i przez kogo. Ja – prawie – nigdy tak nie robiłem. Miło mi czytać, kiedy Jogin pisze, że czaruję swoich modeli. To nie tak. Ja z nimi najpierw rozmawiam. Tłumaczę kim jestem, dlaczego chcę robić zdjęcia, mówię, że zależy mi na nie pozowanych, więc że będę się kręcił czas jakiś, zanim nie zrobię. Jeśli ktoś chce, dostanie później odbitkę. Ludzie uprzedzeni, że będę fotografował po kilku minutach przestają zwracac na mnie uwagę i zachowują się naturalnie. Na dodatek i oni się czegoś dowiadują, i ja też mam poczucie, że wiem więcej o innych. Nie da się fotografować ludzi ‘z doskoku” i nie wiadomo po co. (No, chyba że w szalecie  ). Nawet jeśli strzelam z biodra, później wyjasniam, czemu tak zrobiłem i proszę o wybaczenie. Najczęściej zresztą uzyskuję je. Nie w trudności fotografowania ludzi upatrywałbym zatem upadku fotografii reporterskiej. Bardziej przekonuje mnie to, co napisała Kankai: „Reporterka nie w cenie, bo mało \"artystyczna\". Tak samo jest na forach literackich, gdzie promuje sie poezję (sic!), a proza spada na łeb, na szyję. Jeszcze opowiadanie kogoś zainteresuje, ale felieton, esej....? To już inna bajka”. Fotografia banalizuje się, Madame, a obrazy komercjalizują.

kankai: masz rację, kiedy piszesz, że reportaż dzisiaj nie w cenie. Do znudzenia powtarzam, że kiedy przeglądam kategorię reporterskie w PL Foto, to niewiele się dowiaduję o dniu dzisiejszym Polaków. O naszym życiu, radościach, smutkach, aspiracjach, zachowaniach. Przed chwilą - żeby się upewnić - zajrzałęm na 24 godzinny TOP kategoria reporterskie. Na 15 fotografi na czterech są samoloty, na jednej motocyklista sportowy, na dwóch inscenizacja bitwy historycznej. Poza tym dwa psy, robotnicy geometrycznie rozmieszczeni na zbrojeniu stropu i spawacz w rurze. Moich dwóch foto sprzed 22 lat z jarmarku nie liczę. Niewiele się dowiemy o sobie za dwadzieścia lat jeśli źródłem wiedzy pozostanie archiwum PL Foto

jogin [2008-05-31 23:47:50]: osobliwie te przy DT Centrum. Podziw budziły sruby przy blaszansej obejmie na szklankę, bodaj szóstki z kontrnakretką o ile mnie pamięc nie myli. A wyszczerbione noże i dwuzębne widelce w barze Praha? Pamiętasz, Joginie Drogi? Ale żeby tak o poranku wódeczkę z jajeczka. Oj, to prawdziwa elegancja. Gdyby majster co to najpierw jajeczko wypił, później zażył ze skorupki płyn- gdyby jeszcze zakąśił krówką - to miałby w brzuszku ajerkoniak jak się patrzy. W większych dawkach donośność pawia mogłaby przekroczyć 10 metrów

Maciej Blum: o pożytecznym elemencie przy pompie paliwowej nie wiedziałem. Z kierunkowskazu gazika zdarzyło mi się natomiast spozywać jako bardzo młodemu człowiekowi w Ustrzykach Górnych w połowie lat 70-tych. Okazja była taka, że jakiemuś pogranicznikowi urodził się syn. zatrzymywał więc niby do passkontroli turystów, prowadził za gazik i tam nalewał do kierunkowskazu. Myśmy wtedy szli we dwóch z kolegą, mieliśmy gitarę, umieliśmy grac i śpiewać, więc za tym gazikiem zakleszczyliśmy się na dłużej. Pamiętam że podziwałem wielką wielofi=unkcyjnośc i praktycznośc ruskich samochodów. Pozdrawiam!

@Kankai: dzięki; będziemy się trzymać z całych sił. Ty tez się nie puszczaj! Do jutra :)

kankai: sztućce na łancuszkach na bazarze? panie uchwowaj - to była porządnba prywatna garkuchnia. Zresztą, kto by się ośmielił podporowadzić platerowane sztućce z bazarowej garkuchni? W Wawie Hotel Europejski to był elegancki i dwizowy nawet. We Wrocku bardzo klimatyczny był (jest?) Hotel Monopol, po którym widać klase, ale który bardzo się zdekapitalizował na początku XXI stulecia. Nie wiem jak teraz

Madame: boksery są boskie; dawno temu dostałem od Rodziców z okazji dobrze zdanej matury. A wyżły, to na mój gust są postrzelone - nomen omen, bo to mysliwskie psy.

kankai: toż pershinga to i na stołecznym bazarze Różyckiego się odpalało, a jakże! Tam peleng był mocny, ale i zagęszczenie wyrzutni niemałe. A jakie eleganckie sztućce były w bazarowej garkuchni - "Hotel Bristo", "Hotel Europejski", platerowane srebra, proszę pani :) Tylko fociło się tam niemożebnie ciężko

Jogin: tak elegancko z jejeczka to mi się nie zdarzyło. raczej z musztardówek - takich karbowanych, jak współczesne szklanki z ikei, owszerm. Pod pomidorka, ogóreczka. Wiesz, że w półkitrówce jest 21 tzw. guli? Stąd w Sojuzie na pół litra ludzie składali się we trzech. Wysocki to uwiecznił w jednej ze swoich piosenek: "My wstrietilis kak tri riublia na wodku i razaszlis kak wodka na troich" - śpiewał. A teraz spożywanko na powietrzy jest zakazane. I gdzie piją ludzie pracy po pracy?

madame: to raczej Jogi Drogi chodzi na pasku tych psów. On musi wstawać o 5 rano i je znowu wyproadzać. To są sznaucery terroryści!

z psami miało być, a nie z pasami, przepraszam

Jogin: a ja w komentarzu pod bednarzem właśnie oznajmiłęm, że poszedłeś sikać z psami... Ty tez odpalałeś pershinga czasami?

No tak, ale Jogin poszedł sikać z pasami. jak biedny chce tańczyć, to orkiestra sikać idzie... I zapodał, że wróci dopiero jutro :( A można było powspominac...

Madame Bovary: to poszukam jeszcze konika na biegunach i zawieszę jutro :) A może i cukrową watę na osłode uda mi się znaleźć. Kłaniam się późnowieczornie

@kankai: w wym czasie można było "odpalic pershinga z ruchomej wyrzutni". Wyrzutnia ruchoma top był jegomość, który pod kurtka miał flaszkę i tzw. dzielnik, czyli naczynie. Na życzenie napełniał naczynie i wręczał chętnemu do odpalenia. odpalać należało szybko, aby uniknąc zdekonspirowania wyrzutni. Nazwa "odpalanie preshinbga" wzięla się zaś z konflikto o romieszczenie wyrzutni tych rakiet na terenie Niemiec - w odpowiedzi na radzieckie SS 20. Jogin powinien to pamiętac zresztą, nieprawdaż Joginie Drogi?

@kankai: chciałoby się powiedzieć: "jeszcze słychać spiew i rżenie koni..."

Jogin: może radny?

@Jogin: ty, ty, ty, złosliwcze ;)