Birdwatcher: Tylko co zostałoby z tego zdjęcia po wycięciu i/lub odbarwieniu domów. Komunikat meteorologiczny? Lubię chmury i zdjęcia chmur, ale jak wszystko, musza miec jakieś odniesienie. Ebuś: Wzajemnie :)

Trafna autopoprawka ;-)))

Dziękuję :) Wiesz, z tymi symptomami powagi różnie u różnych ludzi bywa. Jeden znany mi facet, któremu wiek nakazywałby już zachowywania troche powagi, lata po tym portalu jako niejaki pespe ;-)))

Miło, że przyszłaś :) Witaj Paulino. Ze zmiany P na PM wnioskuję, że dawne nom de guerre poszlo do lamusa. Troszkę mi żal :) Siwis: Temat zasługujący na osuszenie jakiejś zacnej butelczyny :) Twoje zapatrywania znam i po części podzielam. Myślę, że widać to w tym, co na ogół robię (chociaż nieraz Cię jeszcze zaskoczę). Uważam jednak - co zresztą także wiesz - że nawet fotografia pejzażowa jest kreacją, a nie tylko zwierciadlanym odbiciem rzeczywistości. Na przykład barwy sfotografowane w marnym świetle (jak powyżej) są znacznie gorsze na filmie (lub matrycy) niż postrzega je ludzkie oko. To zwyczajna fizyka ( w cyfrówkach), plus chemia (w fotografii analogowej). A także znacznie większa wrażliwość na światło, a przede wszystkim barwy, ludzkiego oka w porównaniu do używanej przez nas aparatury. Dochodzi sprawa tematu zdjęcia. W poprzednich nie było żadnej ingerencji w krzywe tonalne. Nie było potrzeby, układ kamieni i ich kolorystyka widziane z bliska tworzyły same w sobie atrakcyjną kompozycję. Inacze jest z pejzażem bezsłonecznym, w ciężkiej ulewie po gorącym przedpołudniu. Kontrasty sa zbyt słabe dla rejestrującego je urządzenia i wymagają korekty, której nasilenie i jakość zależą już od umiejętności i poczucia smaku wykonawcy. To nie jest to samo, co zmalowanie obrazka piksel po pikselu, albo zrobienie kompozycji przez nałożenie kilku półprzejrzystych warstw. Popieram naturalistyczną fotografię konwencjonalną, ale będę upierał sie przy pokazywaniu świata takiego, jakim widzę go ja, anie jaki będzie łaskawa zarejestrować japońska klisza albo - tez japońska - matryca mojego aparatu :) Pozdrowienia :)

Siwis: Pamiętasz, że tatuś Hamleta jakoby pobił na lodach u ujścia Odry zastępy Polaków NA SANIACH, a w "Opowieści zimowej" Czechy siegają wybrzeża Bałtyku ? Licentia poetica, inaczej masz zapis z kamery policyjnej ;-))) Dramatyzowania nie tak wiele: to, co w odpowiedzi dla Madame i szara połówka w PS. Pozdrawiam :)

Madame: Nawet nie próbowałbym ( to o zmienianiu Twojego zdania) :) Z biegiem lat coraz wyżej sobie cenię różnice. Bez nich, jako ludzkość, skończylibyśmy na zdawkowych uprzejmościach i - ostatecznie - na śmierci z nudów ;-)

Vart: Miło mi, dziękuję :) Mroczność jest zazwyczaj bardziej fotogeniczna od jasności, podobnie jak powszechnie w literaturze wyżej stawia się dramat od komedii. Co do poprzedniego komentarza: zauważ, że Madame Bovary nie stwierdziła jednoznacznie, że zdjęcie Jej się nie podoba. Poddała je natomiast konstruktywnej, uszczegółowionej krytyce, co niestety nieczęsto komentującym się zdarza. Szkoda, że tak niewiele mówimy o zdjęciach na - bądź co bądź - forum fotograficznym. Szerzej pareząc, komentarze niejednokrotnie przedstawiają większą wartość niż zamieszczane tu amatorskie zazwyczaj prace.

Madame: Lawą, bo cały obszar był silnie wulkaniczny. Podobno ostatnie erupcje niektórych wulkanów miały miejsce jeszcze kilka tysięcy lat temu. Im bardziej na północ Masywu Centralnego tym bardziej ponury wygląd domów i kościołów, pobudowanych z lokalnego kamienia. Co do zdjęcia: zwiększyłem trochę saturację barwy żółtej (zieleń w tym oświetleniu ma dość trupi kolor) i mocno czerwoną (by uzyskać daszki a la Breughel). Tylko w części odpowiadam zatem za nastrój grozy :) Krzak z prawej to taki niepełny sztafaż. Jest jakaś referencja przestrzenna bez mnożenia bytów w kadrze. Możesz sprawdzić - bez niego jest gorzej, płaskawo. Co do barw - nie miało być do końca naturalistycznie. Lubię tak, to taka moja licentia photographica :) Pozdrawiam w ten posępny - przynajmniej na Śląsku - dzień :)