XXVIII
Jakże powrócić mam pełen radości,
Gdy brak miłego spoczynku mnie dręczy?
Gdy noc mi po dniu ulgi nie przynosi,
Lecz mnie dzień w nocy, a noc za dnia męczy?
Choć są wrogami, lecz dręczą mnie razem;
Zgodę zawarli i zadają męki:
Jedno znużeniem, a drugie nakazem,
Bym żył od ciebie z dala wśród udręki.
Chcąc dzień ugłaskać, mówię, że go zdobisz,
Kiedy blask niebios zakryją obłoki;
A smagłej nocy powiadam, że złocisz
Niebo bezgwiezdne i rozjaśniasz mroki.
Jednak dzień, co dzień, me smutki przedłuża.
A noc w cierpienie, co noc, mnie zanurza.
Wiliam Szekspir
piękny portret a to spojrzenie modelki...
ciekawie Aniu
Bardzo ładne, lekkie.
zgrabne zdjęcie
XXVIII Jakże powrócić mam pełen radości, Gdy brak miłego spoczynku mnie dręczy? Gdy noc mi po dniu ulgi nie przynosi, Lecz mnie dzień w nocy, a noc za dnia męczy? Choć są wrogami, lecz dręczą mnie razem; Zgodę zawarli i zadają męki: Jedno znużeniem, a drugie nakazem, Bym żył od ciebie z dala wśród udręki. Chcąc dzień ugłaskać, mówię, że go zdobisz, Kiedy blask niebios zakryją obłoki; A smagłej nocy powiadam, że złocisz Niebo bezgwiezdne i rozjaśniasz mroki. Jednak dzień, co dzień, me smutki przedłuża. A noc w cierpienie, co noc, mnie zanurza. Wiliam Szekspir
mmmmm :)
piekna kompozycja-modelka i delikatne kwiatki,sliczne
ładnie!
świetne
podoba się