Szukałem tła, odpowiedniego do urody modelki i muzyki, jaką gra. Wczoraj robiłem pożegnalne zdjęcia kilku znajomym gimnazjalistkowm. W poczuciu wyjatkowści chwili. Takie już zostaną w pamięci własnej, znajomych, mam nadzieję, że kiedyś także własnych dzieci i wnucząt. Być może będą te portrety punktem odniesienia do oceny późniejszych zmian wyglądu. Magnolie znalazłem w Wilanowie. Nie udało mi się sfotografować muzyki - a przedziwne to było wrażenie słyszeć, jak unosi się wśród tych kwiatów. Tan na marginesie - nie jest to rodzaj fotografii, w którym bym się czuł pewnie. Tym bardziej się cieszę, że portret spodobał się Paniom. Kłaniam się i dziękuję.