Oskary, Fryderyki, Wiktory, Jaśki, Grześki...

ech.. rozmarzyłam się...:)

Madame: dzięki za wytrwałość... To było tak długie jak Moda na sukces

Chętni mogą zakupić pamiątkowe kubki z roztrzaskaną czaszką Anny, breloki z kropidłem oraz soundtrack.

:) Uwaga uwaga, kurtyna w górę i wszyscy pięknie się kłaniamy:) [teraz się zacznie, wywiady... autografy...]

.:THE END:.

Zadowolony z siebie uśmiechnął się szeroko i skocznym dziarskim krokiem udał się w podskokach do redakcji gazety, aby spotkać się tam ze swoim przyjacielem Jackiem.

"Chyba napiszę to w tonacji a-moll" mruknął i zaczął nucić pod nosem pierwsze nuty nowej symfonii...

[teraz miała być muza na koniec, ale dźwiękowiec poszedł już spać]

Harold zamknął oczy.. Gdy je znów otworzył stał na ulicy, przed wystawą studia fotograficznego. Myślami wracał powoli do rzeczywistości. W ręku trzymał wymięty kawałek gazety i zaproszenie na przyjęcie do panny Backlock. Ze stojących w przejściu pudeł wyskoczył gruby kot. "Ohoho..", pomyślał Harold, "ale byłaby z tego draka...."

Anna zaczęła uderzać głową w ścianę z rozpaczy nad nieudanym przyjęciem...

Wycie diableskiego chóru cichło, gdyż śpiewający potracili już głosy.. Brakowało im powietrza, bo bezsens zasysał wszystko..

Burmistrz rwąc sobie z rozpaczy włosy z głowy zauważył, że przez przypadek się oskalpował.

Wpadając do usytuowanej pod salonem piwnicy roztrzaskała sobie głowę na ubiegłorocznych kartoflach.

Betty podczołgała się do szczeliny, chcąc ratować ukochanego. W tym samym momencie bliźniaczka Lilitu szarpnęła Harolda, tym samy Betty ślizgając się na rozmazanej krwi została wciągnięta w czeluść.

[skąd tam Lilitu? To jedna z bliźniaczek?]

Otóż nie można!!

[anchor: teraz, teraz, teraz!!!!] Ale nie mógł już uczynić ani jednego kroku. Bo czyć można stąpać nogami bez stóp, które utknęły nagle w utworzonej rozpadlinie??

Poczuł, że już dłużej tego nie wytrzyma. Jego skronie pulsowały, żyły napięły się do fioletowości...

W uszach dżwięczały mu ostatnio ćwiczone sonaty... Ta apokaliptyczna kakofonia Hosanny i piorunów rozsadzała mu czaszkę.

Nad wszystkimi zebranymi unosił się duszny zapach bezsensu. Czuli winy swe okrutne, dusiły ich sumienia, niczym ręce zaciskające się na szyi..

Ksiądz ledwo stojąc na chwiejnych nogach wspiął się na jedyne ocalałe krzesło, z przepastnej sutanny wysupłał kropidło i zrosił wszystkim czoła świętą wodą. Gdy Harold poczuł krople na swojej twarzy otarł je i z przerażeniem dostrzegł, że nie woda to święta... a krew.

[ok, lekko poniżej pępka]

"I bym cyk cyk, i tralala...idziemy do piekła w podskoookach".. śpiewał obłąkany burmistrz.

[a jak chcecie? mogę się dostosować w tej kwestii]

[to nie słyszałaś, że koniec świata nie jest przyjemny? ]

Nagle stół stojący na środku stołu pękł na pół. Leżący pod stołem martwy mężczyzna .. również.

[anchor, poczekaj, może chociaż ze dwie race odpalisz dla lepszych efektów?]

Ze ścian zaczęły spadać obrazy... z kredensu zaczęły wypadać talerze...

Zatrzęsła się ziemia....

[nie, chcę ich po prostu uśmiercić jakoś]

[oooo, zjawił się specjalista od efektów specjalnych]

[czemu nie?]

Ziemia zaczęła się trząść...Słychać było jakby warkot 100 traktorów..

[już nie pamiętam ale był tam jakiś...]

Za oknem widok rozpruł piorun.

Ksiądz uczynił znak krzyża, za nim żegnali się wszyscy zgromadzeni.. "Hosanna na wysokościach...", zaintonował..

WTEM... rozległ się głośny grzmot. Zatrzęsło całym domem..Niebo ściemniało, choć było już wcześniej czarne..

[to się przyda pod koniec filmu]

[ratunku, mam tyle weny co w brazylijskiej telenoweli ;P ]

Uruchomiłem znajomości... Jack stracił pozycję.. ośmieszył się jako detektyw.. Andrew pisał już tylko nekrologi, nikt się z nim nie liczył.. Zostałeś ty... i Betty, która dowiedziała się wszystkiego nie chciała mi wybaczyć.

Zgadali się z Jackiem, zaczęli mnie szatnażować. Ja starałem się o pozycję burmistrza. chcieli mi zaszkodzić. Musiałem to przerwać..

Tak. I wtedy, wtedy... Betty się dowiedziała. Matka Mottkina zobaczyła nas kiedyś razem, wszystko wyśpiewała Andrew, który był wtedy początkującym pismakiem. Zwęszył aferę, chciał zarobić parę groszy..

Spotykałeś się z Anną?- Harold upewniał się, że dobrze rozumie słowa rozhisteryzowanego grubasa.

Ja.. ja nie potrafiłem tak żyć. Też jestem człowiekiem... Wtedy poznałem Annę..

Betty zawsze kochała ciebie. Nigdy nie przestała. Myślała, że nie widzę, jak każdy dzień ze mną jest dla niej torturą. Ja łudziłem się, że jeszcze mnie pokocha.. Tyle lat... taki głupi.. Nienawidziłem cię od zawsze, od początku jesteś częścią naszego małżeństwa.