symmetry: polemizowałbym. kolcobrzych zielony (na tyle na ile udało mi się sprawdzić) również należy do Rozdymkowatych ale to jednak nie ta sama ryba. Angielska nazwa k. z. jest Green Puffer Fish.

Madame Bovary: Prawdę powiedziawszy to Twoje informacje są wyśmienite. Ja po prostu siedziałem nad tematem dłużej, bo z pewnych powodów interesowałem się Fugu, które jak widać jest dosyć ciekawym stworzeniem. Mając tedy okazję zrobić zdjęcie egipskiej krewniaczce Fugu, nie mogłem się oprzeć pokusie, żeby je wystawić pomimo, że moim zdaniem zdjęcie mogłoby być lepszej jakości i sądzę że dostaję oceny raczej za opis, co zauważyła też chyba JoannaW ;)

ja-nusz: Jeśli chodzi o to ile osób można wytruć jednym Fugu: jak pisałem wcześniej, trudno to określić ze wzgledu na dosyć silną zmienność osobniczą. Podobno średnio około 30, choć ślyszałem też o ilości 10x większej. Trucizna zawarta w Fugu, Tetrodotoksyna, jest w/g informacji podawanych w Wikipedii, około 1200 razy bardziej śmiertelna od cyjanku... Pamiętam też, że w jednym z odcinków serialu Coloumbo pewien właściciel restauracji otruł swojego wroga trucizną z Fugu, aplikując ją do wina za pomocą ciśnieniowego "korkociągu" :D Jeśli natomiast idzie o cenę: W Japonii jedna potrawa z Fugo może kosztować od kilku do kilkudziesięciu tysięcy jenów (kilkadziesiąt do kilkuset dolarów) za porcję w zależności od gatunku ryby, pory roku, potrawy, etc. Ale są to potrawy bez trucizny...

Madame Bovary: Tetrodoksyna zawarta jest głównie w wątrobie oraz w mniejszej ilości w skórze ryby. Faktem jest, że usiłuje się hodować Fugu, które nie zawierałyby trucizny, ale nie wynika to bynajmniej z genetycznego „udoskonalenia”. Nadymki bowiem same nie produkują tetrodoksyny, a jest ona syntezowana przez bakterie Pseudomonas żyjące w nadymkach, a obecne w ich diecie (m. in. w jeżowcach i innych tym podobnych). Aby zatem wyhodować nadymki wolne od Tetrodoksyny, wystarczy zadbać o to, żeby od urodzenia nie miały one styczności z tymi bakteriami, co osiąga się za pomocą sztucznego karmienia (tłumaczy to, czemu jest na nie mniej amatorów - to coś tak jak pomidory hydroponiczne - fuj!). Z tego wynika też empirycznie potwierdzony fakt, że ilość tetrodoksyny zawartej w miesie fugu jest zmienna osobniczo (zależy bowiem od diety danego osobnika) i można zjeść jedną rybę bez problemu, a zatruć się następną. W Japonii, gdzie Fugu są uznawane za szczególny przysmak (szczególnie tzw. Fugu-sashi, czyli saskimi z Fugu) przygotowanie i sprzedaż Fugu wymaga posiadania państwowej licencji, której zdobycie poprzedza min. 3 letnia praktyka, po której trzeba jeszcze zdać egzamin (średnio oblewany przez ok. 30% kandydatów). Sprzedaż szczególnie toksycznej wątroby i jej podawanie jest w Japonii nielegalne, choć co roku nie brakuje amatorów, jest ona bowiem uważana za szczególny przysmak (być może z powodu dreszczyka emocji - przeżyję, czy nie - być może też z powodu specyficznych dosnań smakowych powodowanych przez śladowe ilości truciny zawartej w potrawie). Znana jest anegdota o słynnym aktorze japońskiego teatru Kabuki, który zmarł po spożyciu kilku porcji wątroby, co ponoć kosztowało kucharza, który mu je podał dożywotnią utratę licencji. Nie pomogło tłumaczenie, że po prostu nie śmiał odmówić dostojnemu gościowi… Na koniec dodam może jeszcze jedną ciekawostkę: Otóż rozdymki charakteryzują się najkrótszymi spośród wszystkich dotąd zbadanych kręgowców genomami (mają najkrótszy zapis genów). Z tego powodu są też przedmiotem intensywnych badań w celu ustalenia znaczenia poszczególnych genów. Więcej informacji na ten temat można znaleźć na stronie Fugu Genome Project http://www.fugu-sg.org/ i http://genome.jgi-psf.org/Takru4/Takru4.home.htm. Polecam też bardzo dobrze opracowany artykuł o Fugu w Wikipedii z którego czerpałem sporo informacji: http://pl.wikipedia.org/wiki/Fugu.