U mnie w Zawierciu widać z ulicy jak to kolesie naparzają w hucie szkła:)))

super... i te formy na pół abstrakcyjne, i kolory ... idę dalej

Aż się nie chce wierzyć, że z tej bezkształtnej "lawy" powstanie cosik tak delikatnego, kruchego jak spodeczek... Ciekawa historia :) Dobrze, że od temperatury aparat nie ucierpiał ;) pozdr. :)

Jak z pracowni alchemika :) Moc sedeczności świątecznych :)

czekamy na dalej..............

świetne

Jak seria, to seria. Z lewej jest ręka? Może warto pokazać? :)...

Wesołych Świąt!

...sporo pracy trzeba włożyć w to aby zrobić taki spodeczek ...a jak nie wiele by zmieść na szufelkę czyjąś pracę....fajne:) pozdrawiam

oo, ciekawe:)

Z nożycami też super, aparat się nie roztopił ? :)

noooo...gorąco było?

ciekawie... fajne sceny przedstawiasz- pozdrawiam świątecznie!!!

rach ciach i już ;)

ciekawe. pozdro!

bdb

świetne kolejne .. .. technicznie ..znaczy .. :))

Dawno temu dosyć często bywałem w hucie szkła, tak że temat nie jest mi obcy. Zawsze podziwiałem ludzi którzy mają mocne płuca i z takich kropelek wydmuchiwali najprzeróżniejsze kształty. Ciekawa seria. Czekam na dalszą część obróbki szkła.

fajniejest zobaczyc jak to wygląda

ciekawe

to już tylko kosmetyka spodeczka..., pozostanie ;) pozdrawiam

seria się rozwija-ciekaw jestem co dalej

Szklanka i spodek, dwa użytkowe drobiazgi, nawet nie zdaje sobie człowiek sprawy, jak powstają-przednia opowieść.

Poczekam, aż będzie do czego polać ;-) Pozdrawiam !!!