dziecięce sny są czystsze od snów dorosłych. Nie ma w nich bagażu przykrych przeżyc, ani przemocy, niewdzięczności, rozterek. Dzieci śnią spokojniej.. marzą swoje sny o ucieczkach przed rozbitą cukiernicą, latawcach na kolorowych sznurkach i nowych miejscach, które odkrywają ciągle na nowo, w magiczny sposób brodząc w zielonościach trawników. Wszysyko wydaje się takie wieeellkie.. łóżko i ciepła poduszka. Głos rano, który budzi, budzi inaczej. Nie przeszywa czaszki przeraźliwym dźwiękiem budzika. Chyba już zapomnieliśmy, jak to jest.. jak to jest być dzieckiem.. marzyć o słodkiej landrynie posypanej musującym proszkiem do pieczenia. Wszystko jedno gdzie żyjesz, czy tu, czy tam, masz swoje prawa człowieczeństwa.. a najwięcej człowieka chyba właśnie w dzieciach.. człowiek na starośc zwierzęceje.. goni przed siebie.. a tak pięknie by było choć na chwilke przystanąc w biegu.. zatrzymać się i złapać w płuca czyste, wiosenne sny.