Przepraszam za palcówli; mam nadzieję, że mimo to tekst jest zrozumiały.

Dziękuję Wam za piękne komentarze. Szczególnie poruszaja mnie te, które ekspersyjnie przedłużaja jak gdyby zycie zdjęcia w innej wyobraźni i jakby eównoległej poetyce. A dziękuję za nie dlatego, że są dla mnie sygnałem, że można fotografią przekazać obraz poruszający podobne struny w wyobraźni oglądających, co te, które zadźwięczały w mojej kiedy - z aparatem w ręku = pomyślałem to zdjęcie i ten kontekst. M64: Bruno Schilz z pewnością wyraził swoją apoteozę życia - bardziej w rysunku niż w literaturze - lecz jego wędrówce towarzyszyły także demony. Czy możemy się porównywać z takimi ludźmi jak Schulc? Czy można porównywać życie ludzi jego epoki z naszym? Nie jestem pewien. Ustalenie wspólnego mianownika przekracza moje matematyczne umiejętności. A jednak spotykamy sie pod fotką pachnącą schuzlowską "Wichurą" i na wszelki wypadek opatrzoną cytatem z jego poetyckiej prozy. I co ciekawsze, niektórzy z nas zaczynają pisać językiem ocierającym się o granice nierzeczywistości... Może jednak nie jesteśmy tacy inni?

:D

Marto, przedgórze sudeckie jest istnym rajem dla fotografów, zwłaszcza tych z predylekcja do dramatycznej architektury i trochę wiedźmińskich klimatów. Ten architektoniczny żarto-przekręt (3 klatki w prawo w serii) pochodzi z tego samego miasteczka. A o porzadnym szerokokątnym obiektywie mogę sobie póki co pomarzyć :( Jest taka Sigma 12-24...

AlinoJJJ, AliceM, Aneto: Dziękuję Wam i pozdrawiam nawzajem :) Prosiło sie o cytat z "Wichury", prawda? Pookor: blisko, bardzo blisko - to Chełmsko Śląskie. Nie jest tam AŻ TAK źle - to niesamowite światło, jak u Schulza, wyolbrzymia pewne sprawy...