Przyjdzie czas kiedy ludzie tak niby garbaci Tak nisko przyduszeni grzbiety rozprostują I zamiast garbu skrzydła na plecach poczują I choć samotni nagle znajdą braci Będą się mogli słowem nie kłamstwem podzielić Spojrzeć w oczy - zobaczyć w zmęczeniu nadzieję I ten wiatr zrozumieją co im w skrzydła wieje Choć o skrzydłach tak dawniej jakoś zapomnieli Przyjdzie czas kiedy w lustro popatrzę bez wstydu I nie będę do siebie chrząkać, pomrugiwać I twarz swoją obejrzę jak ją inni widzą I twarz innych zobaczę - nareszcie prawdziwą...