myśl gubiąca się w pajęczynie codziennych spraw, wplątana w szereg szarych szalików i szkół pomiędzy zeschniętymi liśćmi w książce sześcioletniej dziewczynki którą byłam, i jestem, i chcę być nadal.. łapać w rozczochrane włosy gałęzie drzew uśmiechających się słońcem, szumiących wiatrem. . . jest we mnie letnia łąka, kamienie rzucane w wodę i ciągle nowe kółka fal błąkające się na wietrze wolnych marzeń i czystych snów. . . .