Bo właśnie chcę najprościej - na srebrnej tacy księżyca podać Ci kolację.
H.P
— 31.01.2011, 13:44:11
Trzeba urodzić się z tym oceanem w środku. Nie stajemy się samotni nagle. Trzeba mieć to w sobie, tę krzyczącą ciszę. Jakiś brak, którego nie można wypełnić niczym na długo.
— Igor Kulikowski: Polowanie na obłoki
— 3.01.2011, 20:36:50
Trzeba urodzić się z tym oceanem w środku. Nie stajemy się samotni nagle. Trzeba mieć to w sobie, tę krzyczącą ciszę. Jakiś brak, którego nie można wypełnić niczym na długo.
— Igor Kulikowski: Polowanie na obłoki
— 3.01.2011, 20:34:04
nie ruszać się stąd
nie jechać nigdzie
na żadne inne planety
chyba że one tu -
więc
jak by co do czego doszło
udać że się nie znamy
/Białoszewski/
— 21.12.2010, 21:39:17
.. nie wziąłem pod uwagę, że chociaż świat się przekształca w naszych rękach i zmienia to formy współżycia zostają w tyle. Myślałem, że ludziom potrzebne są przykłady, tak jak marynarzom heroizm morza. Starałem się być w przodzie, rodzić zapał i energię, emfazę, ale zabrakło mi wyczucia czasu. [j.głowacki]
— 21.12.2010, 21:37:38
Piękne kobiety wierzą w swoją inteligencję; kobiety inteligentne nie wierzą w swoją urodę.
— Pablo Ruiz Picasso
— 6.11.2010, 14:33:07
dziękuję za wyróżnienie:-)
— 27.09.2010, 19:06:27
Niekiedy myślę ze smutnym zadowoleniem, że pewnego dnia, w przyszłości, do której już nie będę należał, te zdania, które piszę, zachowają się i będą chwalone, zyskam wreszcie ludzi, którzy mnie „zrozumieją”, moich bliskich, prawdziwą rodzinę, by w niej się urodzić i być kochanym. Ale nie urodzę się, a dawno już będę zmarły. Będę rozumiany tylko w wizerunku, kiedy to afekt już nic nie daje temu, co zmarł, nie doznawszy niczego poza brakiem uczucia.
Pewnego dnia, być może, zrozumieją, że spełniłem jak nikt inny mój wrodzony obowiązek tłumacza jednej części naszego wieku; a kiedy to zrozumieją, napiszą, że w mojej epoce byłem nierozumiany, że – niestety – żyłem wśród chłodu i braku afektu i że szkoda, iż tak mnie potraktowano. A ten, kto to napisze – w czasie gdy to napisze – również nie będzie mnie rozumiał – jak ci, co mnie otaczają – w tym przyszłym czasie. Ludzie bowiem tylko tego się uczą, co może się przydać ich pradziadkom, którzy już zmarli. Tylko zmarłych potrafimy nauczyć właściwych reguł życia.
Po południu, kiedy to piszę, dzień deszczowy już się skończył. W powietrzu radość jest jeszcze zbyt świeża dla skóry. Dzień się kończył nie szaro, ale bladoniebiesko. Ten błękit odbija się nawet w kamieniach ulicy. Boli żyć, ale to od dawna. Nieważne jest czuć.
Zapalają się jedna po drugiej wystawy sklepów.
Pessoa
— 31.08.2010, 21:18:40
Istnieją metafory bardziej rzeczywiste niż ludzie chodzący po ulicy.
— Fernando Pessoa
Księga Niepokoju
— 31.08.2010, 21:11:45
Wiem, że banany będą inne i sprzedawcy inni, a na gazetach będzie inna data. Lecz one, ponieważ nie żyją, będą trwać, choć inne; ja zaś, ponieważ żyję, przestanę istnieć, choć się nie zmienię.
— Fernando Pessoa
Księga Niepokoju
— 31.08.2010, 21:11:24
Bardziej mi żal tych, co myślą o rzeczach możliwych, słusznych i bliskich, mogących się zdarzyć niebawem, niż tych, którzy śnią o rzeczach niezwykłych i odległych. Ci ostatni, śniący o wielkości, albo są wariatami i wierzą w to, o czym marzą, i są szczęśliwi, albo są zwykłymi marzycielami, dla których urojenia są muzyką duszy, która ich upaja, lecz nic im nie mówi. Lecz ten, co marzy o rzeczach możliwych, może rzeczywiście doznać prawdziwego rozczarowania.
— Fernando Pessoa
Księga Niepokoju
— 31.08.2010, 21:10:32
Samotność jest niezależnością, życzyłem jej sobie i zdobyłem ją po długich latach. Jest zimna, o tak, ale jest też cicha, cudownie cicha i wielka, jak zimne, ciche przestworza, po których wirują gwiazdy
[ wilk stepowy]
— 16.06.2010, 13:15:29
Kto nie cierpi na myślenie, tego cieszy ranne wstawanie i jedzenie, i picie, ten znajduje w tym zaspokojenie i nie chce nic innego.[Herman Hesse "Gertruda"]
Loca
— 28.07.2011, 16:48:45
Bo właśnie chcę najprościej - na srebrnej tacy księżyca podać Ci kolację. H.P
— 31.01.2011, 13:44:11
Trzeba urodzić się z tym oceanem w środku. Nie stajemy się samotni nagle. Trzeba mieć to w sobie, tę krzyczącą ciszę. Jakiś brak, którego nie można wypełnić niczym na długo. — Igor Kulikowski: Polowanie na obłoki
— 3.01.2011, 20:36:50
Trzeba urodzić się z tym oceanem w środku. Nie stajemy się samotni nagle. Trzeba mieć to w sobie, tę krzyczącą ciszę. Jakiś brak, którego nie można wypełnić niczym na długo. — Igor Kulikowski: Polowanie na obłoki
— 3.01.2011, 20:34:04
nie ruszać się stąd nie jechać nigdzie na żadne inne planety chyba że one tu - więc jak by co do czego doszło udać że się nie znamy /Białoszewski/
— 21.12.2010, 21:39:17
.. nie wziąłem pod uwagę, że chociaż świat się przekształca w naszych rękach i zmienia to formy współżycia zostają w tyle. Myślałem, że ludziom potrzebne są przykłady, tak jak marynarzom heroizm morza. Starałem się być w przodzie, rodzić zapał i energię, emfazę, ale zabrakło mi wyczucia czasu. [j.głowacki]
— 21.12.2010, 21:37:38
Piękne kobiety wierzą w swoją inteligencję; kobiety inteligentne nie wierzą w swoją urodę. — Pablo Ruiz Picasso
— 6.11.2010, 14:33:07
dziękuję za wyróżnienie:-)
— 27.09.2010, 19:06:27
Niekiedy myślę ze smutnym zadowoleniem, że pewnego dnia, w przyszłości, do której już nie będę należał, te zdania, które piszę, zachowają się i będą chwalone, zyskam wreszcie ludzi, którzy mnie „zrozumieją”, moich bliskich, prawdziwą rodzinę, by w niej się urodzić i być kochanym. Ale nie urodzę się, a dawno już będę zmarły. Będę rozumiany tylko w wizerunku, kiedy to afekt już nic nie daje temu, co zmarł, nie doznawszy niczego poza brakiem uczucia. Pewnego dnia, być może, zrozumieją, że spełniłem jak nikt inny mój wrodzony obowiązek tłumacza jednej części naszego wieku; a kiedy to zrozumieją, napiszą, że w mojej epoce byłem nierozumiany, że – niestety – żyłem wśród chłodu i braku afektu i że szkoda, iż tak mnie potraktowano. A ten, kto to napisze – w czasie gdy to napisze – również nie będzie mnie rozumiał – jak ci, co mnie otaczają – w tym przyszłym czasie. Ludzie bowiem tylko tego się uczą, co może się przydać ich pradziadkom, którzy już zmarli. Tylko zmarłych potrafimy nauczyć właściwych reguł życia. Po południu, kiedy to piszę, dzień deszczowy już się skończył. W powietrzu radość jest jeszcze zbyt świeża dla skóry. Dzień się kończył nie szaro, ale bladoniebiesko. Ten błękit odbija się nawet w kamieniach ulicy. Boli żyć, ale to od dawna. Nieważne jest czuć. Zapalają się jedna po drugiej wystawy sklepów. Pessoa
— 31.08.2010, 21:18:40
Istnieją metafory bardziej rzeczywiste niż ludzie chodzący po ulicy. — Fernando Pessoa Księga Niepokoju
— 31.08.2010, 21:11:45
Wiem, że banany będą inne i sprzedawcy inni, a na gazetach będzie inna data. Lecz one, ponieważ nie żyją, będą trwać, choć inne; ja zaś, ponieważ żyję, przestanę istnieć, choć się nie zmienię. — Fernando Pessoa Księga Niepokoju
— 31.08.2010, 21:11:24
Bardziej mi żal tych, co myślą o rzeczach możliwych, słusznych i bliskich, mogących się zdarzyć niebawem, niż tych, którzy śnią o rzeczach niezwykłych i odległych. Ci ostatni, śniący o wielkości, albo są wariatami i wierzą w to, o czym marzą, i są szczęśliwi, albo są zwykłymi marzycielami, dla których urojenia są muzyką duszy, która ich upaja, lecz nic im nie mówi. Lecz ten, co marzy o rzeczach możliwych, może rzeczywiście doznać prawdziwego rozczarowania. — Fernando Pessoa Księga Niepokoju
— 31.08.2010, 21:10:32
Samotność jest niezależnością, życzyłem jej sobie i zdobyłem ją po długich latach. Jest zimna, o tak, ale jest też cicha, cudownie cicha i wielka, jak zimne, ciche przestworza, po których wirują gwiazdy [ wilk stepowy]
— 16.06.2010, 13:15:29
Kto nie cierpi na myślenie, tego cieszy ranne wstawanie i jedzenie, i picie, ten znajduje w tym zaspokojenie i nie chce nic innego.[Herman Hesse "Gertruda"]
— 15.06.2010, 17:19:14