Autoportrety Krzysztofa Wodiczko
2.02.2009, 10:39:02
W Fundacji Profile w Warszawie można oglądać wystawę fotografii Krzysztofa Wodiczko, zatytułowanej Autoportret 2.
Wystawa obejmuje rekonstrukcje kilku autoportretów Krzysztofa Wodiczki z początku lat 70. Centralną częścią ekspozycji jest instalacja przedstawiająca dwustronne zdjęcie autora pochylającego się nad swoim lustrzanym odbiciem. To czytelna parafraza sytuacji narcystycznego zapatrzenia w siebie artysty, który nie sięgając wzrokiem poza dylematy twórczego "ja", nie jest w stanie dojrzeć niczego poza własnym odbiciem. Podobnie ironiczne wobec "wsobności" twórcy są dwa inne autoportrety, których bohater jest "wyłączony" z tego, co dzieje się wokół niego. Dwustronny, podwójny z artystą patrzącym w górę lub w dół oraz narożny, w którym spojrzenie autora nie wykracza poza widzenie samego siebie.
We wszystkich autoportretach czytelny jest autoironiczny wymiar tych prac, w których Wodiczko wykorzystując własny wizerunek dystansował się od indywidualistycznych roszczeń. Krytyczny wobec modernistycznych celebracji podmiotu w polskiej sztuce lat 70., do której nie dochodziły "pomruki o nieistotności autora". Dla zrealizowanych w latach 1973-1974 różnych wersji autoportretów odniesieniem były również weryfikacje usytuowania własnej praktyki artystycznej w ówczesnej rzeczywistości, zwłaszcza złudnej pozycji podmiotu w kontekście polskiej "gry pozorów".
Autoportret 2 – Krzysztof Wodiczko
Wystawa czynna: do 21.03.2009
Fundacja Profile, Hoża 41/22, Warszawa
źródło: www.fundacjaprofile.pl
Wystawa obejmuje rekonstrukcje kilku autoportretów Krzysztofa Wodiczki z początku lat 70. Centralną częścią ekspozycji jest instalacja przedstawiająca dwustronne zdjęcie autora pochylającego się nad swoim lustrzanym odbiciem. To czytelna parafraza sytuacji narcystycznego zapatrzenia w siebie artysty, który nie sięgając wzrokiem poza dylematy twórczego "ja", nie jest w stanie dojrzeć niczego poza własnym odbiciem. Podobnie ironiczne wobec "wsobności" twórcy są dwa inne autoportrety, których bohater jest "wyłączony" z tego, co dzieje się wokół niego. Dwustronny, podwójny z artystą patrzącym w górę lub w dół oraz narożny, w którym spojrzenie autora nie wykracza poza widzenie samego siebie.
We wszystkich autoportretach czytelny jest autoironiczny wymiar tych prac, w których Wodiczko wykorzystując własny wizerunek dystansował się od indywidualistycznych roszczeń. Krytyczny wobec modernistycznych celebracji podmiotu w polskiej sztuce lat 70., do której nie dochodziły "pomruki o nieistotności autora". Dla zrealizowanych w latach 1973-1974 różnych wersji autoportretów odniesieniem były również weryfikacje usytuowania własnej praktyki artystycznej w ówczesnej rzeczywistości, zwłaszcza złudnej pozycji podmiotu w kontekście polskiej "gry pozorów".
Autoportret 2 – Krzysztof Wodiczko
Wystawa czynna: do 21.03.2009
Fundacja Profile, Hoża 41/22, Warszawa
źródło: www.fundacjaprofile.pl
Brak komentarzy