Fangormagorie

Stara Galeria ZPAF ( Plac Zamkowy 8, Warszawa) zaprasza do odwiedzenia wystawy Bogdana Sarwińskiego i Romana Fangora. Łącznikiem wystawy obu artystów jest główny bohater - Wojciech Fangor. Wystawa czynna do 27 listopada 2013r.

"FANGORMAGORIE Bogdana Sarwińskiego czyli KTO TO JEST?"

Ilość fotografii: 40, data powstania fotografii: 2005 - 2013

 

 

Bogdan Sarwiński – artysta fotografik (członek ZPAF) ur. 30.12.1957 r. w Działdowie. Absolwent Policealnego Studium Fotograficzne w Warszawie przy ul. Spokojnej i członek Grupy Twórczej Młodych Fotografów – „Klub 6x6” PM w Warszawie. Ma na koncie kilka wystaw i nagród, ale najbardziej pociągają go różne akcje i działania fotograficzno-socjologiczne, w których biorą udział też inni ludzie i których wynik końcowy jest nieprzewidywalny. Wiele takich akcji wymyślił, a niektóre zrealizował. Największą akcją była „Fotografia dla syna – przesłanie w rok 2000”, którą realizował w latach 1984-1987. W tamtych czasach, gdy jeszcze nie było internetu i telefonów komórkowych, a był socjalizm i cenzura, udało się przeprowadzić akcję o zasięgu światowym, w której wzięło udział 616 autorów z 29 krajów, z 5 kontynentów. Odbyła się ogromna wystawa w 3 galeriach ZPAF na Starym Mieście w Warszawie w 1987 r. oraz w 2000 r. Kopia wystawy prezentowana była w innych miastach Polski i zagranicą. Od 2004 r. mieszka w Błędowie. Poznał tam Wojciecha Fangora i wszedł w magiczny świat „Fangormagorii”. Na początku roku 2013 wydał autorski album pt. „FANGORMAGORIE”.

Roman Fangor, syn Wojciecha Fangora, "FOTOGRAFICZNE REMINISCENCJE"

Ilość fotografii: 18, data powstania fotografii: 1957 - 2007

 

 

Wojciech Fangor - urodzony 15 listopada 1922 roku w Warszawie – polski malarz, grafik, plakacista i rzeźbiarz.
 Po studiach u Felicjana Kowarskiego i Tadeusza Pruszkowskiego otrzymał w 1946 roku dyplom w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Na początku lat pięćdziesiątych tworzył obrazy zgodne z wymaganiami realizmu socjalistycznego , m.in. „Matkę Koreankę” (obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie). W latach 1953–1961 był docentem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Był współtwórcą Polskiej szkoły plakatu. W 1958 wraz ze Stanisławem Zamecznikiem zaprezentował Studium Przestrzeni – pierwszy environment w Polsce. W roku 1961 wyjechał z kraju, w latach 1964–1965 przebywał w Berlinie Zachodnim, 1965–1966 w Anglii, w roku 1966 zamieszkał w Stanach Zjednoczonych. W okresie pobytu za granicą prowadził wykłady na wielu uczelniach artystycznych. Do Polski wrócił w roku 1999. W 1970 roku miał indywidualną wystawę w Muzeum Giggenheima w Nowym Jorku . W latach 60. i 70. stworzył serię obrazów z charakterystycznymi kołami i falami, wywołujących efekty optyczne, podobne do uzyskiwanych w sztuce op-artu. Od kilku lat mieszka ok. 60 km od Warszawy we wsi Błędów.