[2007-04-05 13:32:18]

7777

[2007-03-15 13:37:03]

6666

[2007-02-25 22:48:24]

5555

[2007-01-27 15:47:18]

4444

[2006-07-23 08:27:15]

Lis zamilkł i długo przypatrywał się Małemu Księciu. — Proszę cię... oswój mnie - powiedział. — Bardzo chętnie - odpowiedział Mały Książę - lecz nie mam dużo czasu. Muszę znaleźć przyjaciół i nauczyć się wielu rzeczy. — Poznaje się tylko to, co sie oswoi - powiedził lis. - Ludzie mają zbyt mało czasu, aby cokolwiek poznać. Kupują w sklepach rzeczy gotowe. A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie mają przyjaciół. Jeśli chcesz mieć przyjaciela, oswój mnie! — A jak się to robi? - spytał Mały Książę. — Trzeba być bardzo cierpliwym. Na początku siądziesz w pewnej odległości ode mnie, ot tak, na trawie. Będę spoglądać na ciebie kątem oka, a ty nic nie powiesz. Mowa jest źródłem nieporozumieć. Lecz każdego dnia będziesz mógł siadać trochę bliżej... Następnego dnia Mały Książę przyszedł na oznaczone miejsce. — Lepiej jest przychodzić o tej samej godzinie. Gdy będziesz miał przyjść na przykład o czwartej po południu, już od trzeciej zacznę odczuwać radość. Im bardziej czas będzie posuwać się naprzód, tym będę szczęśliwszy. O czwartej będę podniecony i zaniepokojony: poznam cenę szczęścia! A jeśli przyjdziesz nieoczekiwanie, nie będę mógł się przygotowywać... (...) W ten sposób Mały Książę oswoił lisa. A gdy godzina rozstania była bliska, lis powiedział: — Ach, będę płakać! — To twoja wina - odpowiedział Mały Książę - nie życzyłem ci nic złego. Sam chciałeś, abym cię oswoił... — Oczywiście - odparł lis. — Ale będziesz płakać? — Oczywiście. — A więc nic nie zyskałeś na oswojeniu? — Zyskałem coś ze względu na kolor zboża - powiedział lis...

• Zdjecia
• O mnie
• Blog
• Komentarze
• Oceny